Rozdział XXII

Proszę jeśli masz zamiar tylko zareklamować swój blog to wejdź z zakładkę SPAM i właśnie tam to wpisz ;)
Obiecuje że na pewno wejdę i przeczytam ;))  
Ale liczę na to że Ty też przeczytasz mojego bloga  :P

*Perspektywa Andrzeja*

 *Cztery dni później*

Już o 8 zabraliśmy się pojechaliśmy w kierunku szpitala, prze te cztery dni zawsze tak robiliśmy. Gdy tylko weszliśmy na oddział Weronika zobaczyła mnie i złapała za rękę ciągnąc w stronę swojego gabinetu. Miała poważną minę. Gdy zamknąłem drzwi, spojrzałem prosto w jej oczy, to co w nich zobaczyłem nie wróżyło nic dobrego. 

-Co się stało?-zapytałem.
-Chodzi o Monikę- odpowiedziała.
-Co jej jest? Tylko proszę powiedz mi że to nie to co myślę, że ona czeka na mnie w sali z wielkim uśmiechem na twarzy.
-O to się nie martw, jest w sali cała, ale nie powiem że zdrowa.-powiedziała.
-Ale jak to nie powiesz że zdrowa?
-Przykro mi- odparła i przytuliła mnie do siebie.
-Przecież było mówione że operacja się udała.
-Bo udała się, tylko że nie dopatrzyliśmy pewnego elementy, jak mogę to tak nazwać- powiedziała-Przepraszam to moja wina.
-Nie mów tak- powiedziałem całując ją w głowę, dalej trwaliśmy w uścisku- Da się coś z tym zrobić?-zapytałem.
-Teraz to zbyt niebezpieczne, po tym jak tyle była w śpiączce. Ten guz nie zagrażaj jej życiu tak bardzo jak ten pierwszy. Może normalnie żyć.
-Ale będzie trzeba zrobić operacje?- dopytywałem.
-Tak, ale to może za jakiś rok może dwa.
-I wszystko będzie z nią dobrze, przez te dwa lata?
-Oczywiście. ale musi być pod stałą opieka lekarza, czyli moją.
-Okej, mam do Ciebie prośbę.-powiedziałem.
-Słucham?
-Możemy jej tego nie mówić? Proszę-popatrzyłem na nią błagalnie.
-Jak to? 
-Proszę, nie chce żeby przejmowała się nie potrzebnie. Niech chodź przez chwile będzie szczęśliwa.
-Ja tak nie mogę, muszę poinformować pacjenta o jego stanie zdrowia.
-Poinformowałaś mnie, jej opiekuna wystarczy. Widziałaś ja ostatnio, uśmiech nie schodzi jej z twarzy. Szczerze to tak uśmiechała się dokładnie rok temu, jeszcze przed tym wszystkim. Proszę pozwól nacieszyć jej się życiem.
-Ale...- przerwałem jej.
-Proszę- mówiąc to pocałowałem ja w usta, odwzajemniła pocałunek.- Więc?
-W ten sposób chciałeś mnie przekupić?
-Tak jakby.
-No dobra, ale później Ty tłumaczysz się.
-Dziękuje, kocham Cię.
-Ja Ciebie też.

Wyszliśmy z gabinetu i skierowaliśmy się do sali w której leżała Monika, już z daleka słychać było śmiechy. Zerknąłem na brunetkę, ona w tym samy czasie na mnie.
-Robimy dobrze- szepnąłem jej przy uchu, ona tylko skinęła głową.

Weszliśmy do sali, Monika siedziała na łóżku w ramionach Nialla, uśmiechnąłem się .
Z nim na pewno będzie szczęśliwa, pomyślałem.
-Hej- przywitałem się i podszedłem do siostry. Ona uśmiechnęła się szeroko, a ja pocałowałem ją w czoło.
-Gdzie byłeś?- zapytała.
-Musiałem pogadać z Weroniką- powiedziałem zerkając na brunetkę.
-Okej, więcej nie che wiedzieć- odpowiedziała szybko i skierowała swój wzrok na moja dziewczynę- Kiedy będę mogła wyjść?- zapytała.
-Myślę że za dwa dni.- odpowiedziała jej.
-Co dopiero? Ja się bardzo dobrze czuję, proszę. Nie żeby tu nie było za fajnie, ale mam już dość szpitali.
-Dobrze zobaczę co da się zrobić-odpowiedziała jej Weronika.
-Dziękuje- krzyknęła Monika i rzuciła się na szyje dziewczyny.

***

Przepraszam za wszystkie błędy ;)

Ten akurat nie jest za długi, przepraszam ;* 

Jakoś nie miałam pomysłu na ten rozdziała ;( mam nadzieje że mi wybaczycie ;* 
Następny na pewno będzie dłuższy, obiecuje ;))

 Dziękuje za wszystkie komentarze ;** jesteście wielkie ale ja już to mówiłam wiele razy :P
Kocham  Was :D

A i dziś nadrobię wszystkie zaległości na waszych blogach, bo na kacu najlepiej mi to wychodzi :P
Przepraszam że dopiero teraz ;**

***

A i jeszcze jedna prośba jeśli macie jakiś pomysł co do tego bloga to napiszcie go proszę, bo jak już wspominałam to wiem jak go zakończyć ale za cholerę ( przepraszam za zwrot) nie wiem jak go rozwinąć ;( 

Więc jeśli pomogłybyście mi to byłabym bardzo wdzięczna :P 

No to na dziś tyle ode mnie ;) 

Mam nadzieje że rozdział jednak wam spodoba się ;))

Do następnego ;**