Rozdział XIX

Proszę jeśli masz zamiar tylko zareklamować swój blog nawet nie czytając mojego to nawet nie męcz się i nie wpisuj tego w komentarzach. 

Uwierzcie jeśli ktoś nowy dodaje komentarz na tym blog, ja wchodzę na jego profil i jeśli mam bloga wchodzę na niego i czytam. 

Naprawdę. 

Nie lubię czegoś takiego. 

Może Was w jakiś sposób teraz uraziłam, ale to naprawdę jest denerwujące.

Możecie chociaż sprawiać pozory że czytacie, a nie tylko wkleicie link i tyle. 

Dziękuje za uwagę.

Teraz zapraszam do czytania rozdziału ;))

*Perspektywa Nialla*

Minął już tydzień, a ona się nie obudziła. Siedzę z nią całymi dniami i nocami. Co zrobię jeśli się nie obudzi, co jeśli nie zobaczę jej uśmiechu, tych dołeczków, tych pięknych oczu? Co jeśli ją stracę? Chodź tak naprawdę jej nie mam.
Z moich rozmyśleń wyrwał mnie głos Liama:
-Niall, idź do dom i ogarnij się trochę. Nie chcesz przecież żeby widział Cie w takim stanie.
-A jeśli się obudzi a mnie przy niej nie będzie?- zapytałem
-Jeśli się przebudzi to od razu zadzwonię, proszę idź.
-Okej, ale masz od razu do mnie zadzwonić.
-Dobrze, idź już.- poklepał mnie po ramieniu, a ja popatrzyłem na Monikę, nachyliłam się nad nią dałem jej całusa w policzek i wyszeptałem:
-Wrócę jak najszybciej.
Zamykając drzwi zobaczyłem jak Liam siada na krześle i ociera łzy. Nie mogłem na to patrzeć. Wyszedłem ze szpitala i skierowałem się w stronę domu.

* Perspektywa Liama*

Usiadłem na krześle przy łóżku Moniki, złapałem ja za rękę. Nie wiedziałem co mam powiedzieć, nie umiałem prowadzić monologów, jednak zebrałem się w sobie i zacząłem mówić:
-Tęsknimy za Tobą, musisz do nas wrócić, a w szczególności do Nialla, on naprawdę Cie kocha.- otarłem łzy- Wiesz smutno bez Ciebie, każdy chodzi przybity. Musisz się obudzić, chociaż po to żeby zobaczyć co się dziej z życiem twoich przyjaciół, a uwierz mi dziej się dużo i to bardzo. Nie powiem o co chodzi bo wtedy nie było by niespodzianki.- zaśmiałem się- A no i musisz poznać jeszcze Danielle, bardzo przejęła się twoim staniem i chce Cie odwiedzić, mam nadzieje że nie będzie Ci to przeszkadzać. A wracając do Nialla to on nie odstępuje Cie na krok, aż dziwie się że przystał na moja propozycje.- znów się zaśmiałem.
Opowiadałem jej o głupotach, jaki film wczoraj oglądałem dla zabicia myśli, co jadłem na śniadanie. Po pół godziny do sali wpadł Niall, wyglądał o wiele lepiej.
-Hej i jak?- zapytał.
-Bez zmian- odparłem i zszedłem z krzesła, robiąc miejsce blondynowi przy dziewczynie. Chłopak usiadł i uściskał dłoń Moniki.
-Już jestem- powiedział.
Nagle maszyny do których była podłączona zaczęły wariować. Do sali wpadła lekarka z pielęgniarką i zajęły się dziewczyną.Niall stał oniemiały, a ja obok niego. W pewnym momencie Monika otworzyła oczy. Blondyn od razu podbieg do jej łóżka i złapał ja za rękę, ona lekko uśmiechnęła się i wyszeptała:
-Kocham Cię- zamykając znów oczy, maszyny ustabilizowały się , ale Monika nie reagowała na żadne słowa, ani gesty. Znowu zapadła w śpiączkę.
-Nie, proszę nie rób tego. Wróć już do mnie, proszę. Wróć.- mówił ochrypłym głosem Niall.
-Spokojnie- mówiła dr. Stawska- najwidoczniej nie była jeszcze gotowa na powrót. Ale jej stan jest stabilny, więc powinna nie długo do nas wrócić.
-Tak też mówiła pani tydzień temu- odparł z wyrzutem blondyn.
-Wiem, ale to czy obudzi się teraz czy za kilka dni zależy tylko od niej. Jak widzisz obudziła się tylko żeby powiedzieć te dwa słowa tylko do Ciebie. Uwierz mi za kilka dnie obudzi się na pewno.
-Mhm...- odparł blondyn. Ja uśmiechnąłem się tylko blado do niej kiedy wychodziła i podszedłem do Nialla przytulając go, właśnie tego teraz potrzebował.
-Będzie dobrze- powiedziałem.
-Tego nie wierz.
-Ale w to wierze i Ty też powinieneś, przecież ja kochasz. A teraz wiesz że ona kocha Ciebie. Będzie dobrze.
-Dzięki Liam- odparł- Zostawisz mnie z nią samego?
-Jasne, pójdę do domu. Opowiem reszcie co się stało.
-Dobrze.
Gdy wychodziłem z sali, jeszcze raz popatrzyłem na parę. Niall trzymał rękę Moniki przy ustach i szeptał coś. On naprawdę ja bardzo kochał i nie mam co do tego żadnych wątpliwości.

***

To tak : 

Wczoraj zostało przekroczone 1000 wejść na tego bloga, jaram się strasznie :P

Dziękuje wam za to i dziękuje za komentarze ;***

Kocham Was ;D