Rozdział X

Rano obudził mnie błysk flesz i dziwne głosy:
-Kretynie przecież mówiłem żebyś wyłączył flesz- to był Louis.
-Sorki, zapomniałem.-mrukną Harry.
-Co wy znowu bawicie się w fotografów, takie to ciekawe jak śpię- zapytałam z zamkniętymi oczami.
-Tak , a zwłaszcza że z nim- powiedział Lou. Momentalnie otworzyłam oczy i zobaczyłam że blondyn leży obok mnie, wstałam jak poparzona.- O i nawet masz jego koszulkę- tu znowu błysk flesza.
- Przestań- krzyknęłam i dopiero wtedy Niall otworzył oczy.- Jezu jaki on ma twardy sen-powiedziałam do siebie. Gdy zobaczył w pomieszczeniu chłopaków chyba domyślił się co jest grane, ale i tak zapytał:
-Co znowu zrobili?
-Bo on znowu zrobili nam zdjęcie - poskarżyłam się, wywijają dolna wargę w podkówkę. Blondyn wstał z łóżka, podszedł do mnie i przytulił, a tu znowu ten głupi flesz. Popatrzyłam na niego wrogim wzrokiem.
-No co? -zapytał- Przecież to pisze Ci na koszulce.- zaśmiał się .
Wkurzona zdjęłam z siebie ową koszulkę i rzuciłam nią o ziemie. Wszyscy trzej patrzyli na mnie wielkimi oczami, ale nie interesowało mnie to. Odwróciłam się w stronę łazienki, w sumie to miałam duży kawałek do przejścia, ale to nic dam radę. Naglę zobaczyłam przy swoim boku Niall z koszulka w rekach.
-Zakładaj ją i to szybko.-powiedział- Nie chcesz żeby te wygłodniałe hieny rzuciły się na ciebie.
-Nie, dziękuję . A co do nich to sobie poradzę. - odparłam, ale on na siłę założył ja na mnie.
-Ej no, tak fajnie patrzyło się- krzykną Lou. Niall rzucił mu spojrzenie, w stylu " zamknij się bo coś Ci za raz zrobię". A ja oblałam się cała rumieńcem. Czy ja nie za często powtarzam ta czynność?-zapytałam się sama siebie.
- Na co się fajnie patrzyło? - zapytał wchodząc do pokoju Andrzej.
-Na nic- odpowiedziałam szybko.
- Acha , jak tam chcecie. Śniadanie gotowe.- powiedział i odwrócił się do wyjścia, lecz po chwili wrócił, spojrzał na mnie i zapytał:
-Czemu nasz na sobie męską koszulkę?- nie wiedziałam co mam powiedzieć, ale Niall mnie wyprzedził mówiąc:
- Nie rozpakowywała się jeszcze, więc pożyczyłem Monice ją do spania.
- Acha, dobra niech będzie że tak było.- powiedział i poszedł.
Myślałam że serce mi wyskoczy, ale byłby sajgon gdyby przyszedł tu chwile wcześniej. Przytuliłam mocno blondyna i powiedziałam:
-Dziękuje.
-Nie ma za co.-odparł i uśmiechną się.
-Gdzie moja walizka?
-Pewnie na dole z pozostałymi.- powiedział Lou.
- Dobra to idę po nią.
-O nie - zaprotestował Niall- Ja ja przyniosę, ty nie możesz dźwigać.
-No dobra.
Zeszliśmy razem na dół , a tam wszyscy patrzyli na mnie dziwnie.
- No co? - zapytałam.
- Free hug. - krzyknęli wszyscy razem i rzucili się na mnie. Nie mogłam oddychać.
-Pójście mnie w końcu.
Wszyscy odsunęli się , a ja złapałam za walizkę i ruszyłam w stronę schodów, ale Liam szybko wyrwał mi ja z rąk. Odwrócił się i uśmiechną triumfalnie w stronę Niall .
-Pierwszy.- powiedział i ruszył do "mojego" pokoju.
-Dziękuje- powiedziałam gdy byliśmy już na miejscu.
-Nie ma za co, Monika? - zapytał.
-Tak?
-Możemy pogadać?
-Jasne.
-Nie będę owijał w bawełnę zapytam wprost, ok?
-No dobra. - trochę zaczął mnie przerażać.
-Więc co jest między tobą a Niallem? - nie wiedział co mam odpowiedzieć.
-A co ma być? Przyjaźnimy się , tak samo jak z tobą i resztą.
-Coś mi się nie wydaje.- powiedział.
-Dlaczego?
-Widzę jak na niego patrzysz.
-Niby jak? - teraz to ja zadawałam pytania.
-Tak jak ja na Danielle.- odparł.
-No dobra, może coś do niego czuje , ale on na pewno do mnie nie ... Bo niby jak mam mu się podobać? Jestem tylko dziewczyna chorą na raka.
-Przestań, wyzdrowiejesz i będzie wszystko dobrze.
-Może.- powiedziałam tylko.
-Nie może tylko tak , masz być dobrej myśli i bez taki głupot mi tu. Możesz mi wierzyć albo nie ale ja to wiem , ze podobasz się wielu chłopakom - chciałam mu przerwać, ale nie dopuścił mnie do słowa- I bez ale , bo tak jest. A teraz się przygotuj, bo dziś jedziemy do lekarza. Masz być gotowa za godzinę- uśmiechną się.
-Jak to jedziemy? Myślałam że pojadę tylko z Andrzejem.
-Chyba żartujesz. Jedziemy wszyscy i tyle- wstał i dodał- szykuj się bo zostało mało czasu.- powiedział i wyszedł, a ja zaczęłam szukać jakiś ubrań w walizce.

***

Jestem niesłowna ;)

Bardzo długo mnie nie było, nie ma co :P

Ale jakoś nie mogę bez Was i tego bloga żyć :D 

 Ja mam tylko nadzieje na lepsze jutro ...

Nie ma to jak z*j*b*ś*i* dogadywać się z "kolegą", a później dowiedzieć się że leci na twoja przyjaciółkę... 

 Po prostu bomba... 

Ale h*j mu w oko, bo w dupę to tylko przyjemność. 

Teraz pokazujemy się z jak najlepszej strony nich wie co stracił...

Przepraszam, nie powinnam tego tu pisać, ale musiałam to z siebie wyrzucić....

Dziękuje za te komentarze, podbudowały mnie i to bardzo ;)) 
Dziękuje !!!