Rozdział V

*Dwa tygodnie później*

Siedziałam na łóżku szpitalnym i oglądałam TV. Nagle drzwi otworzyły się , a do pokoju wpadły trzy wariatki. Zaczęły mówić coś jednocześnie, nie mogłam żadnej zrozumieć, więc patrzyłam na nich dziwnym wzrokiem. Mój wzrok przeniósł się na osoby za nimi, piątka chłopaków, chłopaków z One direction. Utworzyłam usta ze zdziwienia, ponieważ myślałam że już sobie odpuścili w końcu minęło dwa tygodnie. Dziewczyny podbiegły do mnie wymachując mi rekami przed twarzą.

-Monika, co Ci jest?- pytało głupio Aga.
-Zawiesiła się.- śmiała się Ewelina.
-Czy ja tez tak wyglądałam, gdy ich zobaczyłam? - zapytał Karolina.
-Tak, nawet gorzej.-powiedziała za śmiechem Aga.

Chłopaki stali w drzwiach przyglądając się nam uważnie, nagle Niall wszedł dalej i podszedł do mnie:

-Hej- powiedział- Jestem ...
-Niall Horan- przerwałam mu , zagłębiając się w jego niebieskich oczach, to była druga para oczu którą pokochałam. Ogarnij się- skarciłam się w myślach energicznie potrząsają głową.
-Ja jestem Harry- powiedział loczek, a ja posłałam mu uśmiech.
-A ja to Louis, ten najzabawniejszy-zaśmiałam się- Widzisz już się śmiejesz.
-Ja to Zayn.
- Liam, bardzo mi miło- powiedziała ciemny blondyn, podając mi dłoń.
- Mi również.- odparłam patrząc w jego oczy.- Was oczywiście tez.- zwróciłam się do reszty.
-Tak wiemy- powiedział Lou, który wygodnie ułożył się na moim łóżku.

Zaczęliśmy rozmawiać , znaczy się to oni mówili o tym jak było w X-factorze, jak jest w trasie i takie tam . Ja i moje przyjaciółki tylko uśmiechałyśmy się i potakiwałyśmy głowami że rozumiemy.

Po jakiś dwóch godzinach do sali weszła pielęgniarka, która zmierzyła wściekłym wzrokiem Lou który dalej leżał na łóżku i powiedziała:

- Na dziś koniec odwiedzin.
-Jeszcze 10 min- znaczą licytować się Louis, który w bardzo szybkim tępię znalazł się obok niej .
-Nie ma takiej opcji, Monika jest wykończona-odparła.
-To może 5 ? Nie jesteś aż tak zmęczona prawda? - zapytał mnie.
- Dziś akurat nie.- powiedziałam.
- Widzi Pani, to jak 5 min?
- No dobrze, ale tylko 5 min.- zgodziła się w końcu, a Lou rzucił się na nią i pocałował w policzek. Pielęgniarka zmierzyła go po raz kolejny wzrokiem i wyszła. A my jak na zawołanie wybuchliśmy śmiechem.

 Pięć minut szybko minęło, wiec wszyscy zaczęli się zbierać. Każdy po kolei zaczął do mnie podchodzić i przytulać się na do widzenia. Pierwszy był Harry, później Liam , po nim Zayn , następnie Louis który nie chciał się ode mnie oderwać, na sam koniec został Niall. Uśmiechnęłam się do niego, a on delikatnie wziął mnie w swoje ramiona, po chwili usłyszałam cichy szept przy uchu.

-Ciesze się że poznałem Cię osobiście, mam kilka pytań ale to może następnym razem. Dobrze móc  trzymać Cię w ramionach. - powiedział i odsuną się ode mnie na długość ramion , przybliżył swoja usta do mojego policzka i złożył na nim delikatny pocałunek. Czułam jak na moją twarz wkrada się rumieniec, więc szybko spuściłam głowę.
Pożegnali się jeszcze chórem wypowiedzianym " Dobranoc" i wyszli razem z moim przyjaciółkami. A ja wygodnie położyłam się na łóżku i pierwszy raz od dobrych sześciu miesięcy zasnęłam bez użalania się nad sobą.

*Autorka*

Monika zasnęła spokojnie, chociaż raz.
Ale czy to był pierwszy i ostatni raz?
Tego nikt nie wie.
Nawet ja.

***

Proszę powiedzcie mi czy jest sens pisania tego dalej? 

Bo coś nie wydaje mi się... 

Jeśli to czytasz to skomentuj, proszę .

Dziękuje za komentarza ;)) 
Zwłaszcza te od Marti dziewczyno jesteś wielka :D