Rozdział II

Obudziłam się , a przy moim łóżko siedziały trzy anioły które nigdy mnie nie opuściły. Starałam się założyć na twarz idealny uśmiech, ale wiedziałam że już wiedzą o całej sytuacji, więc to było naprawdę zbędne. Wszystkie na raz mocno mnie przytuliły, one tez starały się uśmiechać ale tak jaki i mi nie wychodziło im to.
- Co tam u Was? - zapytałam.
- U nas?- odpowiedziała pytaniem Aga.
- No tak u Was . Przecież nie ma tu nikogo innego.
-Przestań udawać, wiemy wszystko. - powiedziała bardzo cicho Ewelina.
-Udawać , przecież ja tego nie robię.  Jeśli wiecie to dobrze, teraz chce wiedzieć co słychać u moich przyjaciółek.- powiedział z uśmiechem.
- Dobrze? - zapytała ze złością Karolina.
- No tak .
- Tak bardzo dobrze, ty możliwe że umrzesz i mówisz że to dobrze. - wybuchnęła brunetka.
-Przestań i uspokój się. - upomniała ja Aga.
-A co teraz mam się uspokoić, słyszysz co ona mówi twierdzi że to dobrze . Może powiesz że zajebiście?- zapytała patrząc na mnie. Wiedziałam że jest wybuchowa, więc mogłam się spodziewać takiej reakcji.
- W końcu to się skończy, nikt nie będzie cierpiał.- powiedziałam szeptem
- Bardzo dobry żart, nikt nie będzie cierpiała? Dziewczyno czy Ty wiesz co mówisz? A co z nami? Co z Twoją rodziną ? Tak Ty może już nie będziesz cierpieć, ale my będziemy i to długo.- wybuchła już na dobre Karola.
- A myślisz ile będziesz cierpieć, miesiąc? Pójdziesz na imprezę zabawisz się wypijesz, zapalisz coś i uwierz zapomnisz o mnie, prędzej czy później zapomnisz. - powiedziałam nie przemyślawszy tych słów. - Przepraszam , nie powinnam.-poprawiałam się od razu i spuściłam głowę w dół.
- Nie przepraszaj, to ja przepraszam.- szepnęła mi do ucha przytulając mnie. Do uścisku dołączyły się tez dwie pozostałe i tak siedziałyśmy w ciszy przytulone do siebie.
- Nie poddam się - powiedziała Aga-Coś wymyśle i będziesz zdrowa.
-Dzięki, ale to nie możliwe .
-Nie ma rzeczy niemożliwych- powiedziała blondynka z wielkim uśmiechem.- A przynajmniej dla  mnie. W takim razie dziewczęta zbieramy się bo Aga musi działać.-zaśmiała się, mocno mnie przytulił, dała buziaka w policzek i wyszła.
Tak samo zrobiły dziewczyny i już po chwili zostałam sama. Jak zawsze. Jestem ciekawa co ta pomocna blondynka wymyśli, szczerze zaczynam się trochę tego bać. Ona bez pomocy innym nie wytrzyma minuty i za to ja kocham.

***

To tak, otwarcie sezonu letniego po wczorajszym wieczorze uważam za jak najbardziej udane :P 

Dziękuję  za komentarze ;***